Nie uwierzę, no po prostu kurwa nie uwierzę, że ktoś, ktokolwiek chciałby wiązać się z kimś, o kim już wiadomo, że pozostało mu niewiele życia do przeżycia, że ciąży nad tą osobą medyczny wyrok, no przy dobrych układach może z kilka miesięcy, może nawet rok. Ja wiem, że nikt tego głośno nie przyzna, bo jakżeby to być mogło?! Powiedzmy sobie jednak uczciwie, że gros opowiadających się za: „ależ skąd?!!! Jak można nawet o tym myśleć?!!!”, to osoby (zwłaszcza kobiety) posiadające specyficzną cechę: potrzebę opiekowania się kimś słabszym od siebie. Nieważne, że może to być jakiś obrzydliwy niewiele różniący się od szczura zarówno gabarytami, jak i urodą niby-pies Fifulek. Równie dobrze będzie to gach udający nieszczęśliwe życie czy małżeństwo i znajdujący ukojenie w cudzych ramionach. A najlepiej, gdy jest to ktoś ułomny, ktoś z widoczną ułomnością. Ooo, wtedy obserwujemy niemalże grand prix, jakie urządzają sobie po to która pierwsza będzie mogła pochwalić się psiapsiółkom i jednocześnie żalić jak to ona niezwykle mocno się poświęca.